Dofrablogg

Kosningar í BNA 2010 (frh)

Eitt er það hversu kosningafyrirkomulagið í BNA er flókið og hvernig lýðræðið lætur í minni pokann fyrir hinu markmiðinu með kerfinu; að koma í veg fyrir að kosnir fulltrúar og stjórnsýslan fái of mikil völd á kostnað einstaklinganna. Annað er svo hitt hvernig einstaklingar, fyrirtæki og félagasamtök nota kerfið. Eins og flest annað í BNA þá er varla hægt að segja annað en að kosningar gangi opinberlega kaupum og sölu og það þyki bara eðlilegt.

Ég heyri ekki betur enn að það séu viðurkennd vísindi í BNA að sá sem hefur meiri peninga vinni kosningar gegn þeim sem hefur minni. Og þó hægt sé að safna ótrúlega miklum peningum gegnum lágar upphæðir frá einstaklingum (Obama gerði það) þá kemur mikill hluti fjárins samt frá fyrirtækjum og samtökum sem stofnuð eru sérstaklega til að kaupa atkvæði. Þessi samtök geta styrkt frambjóðendur um milljónir dollara án þess að gefa upp hvaðan peningarnir koma.

Í öllu peningaflóðinu virðist oft ekki skipta máli hver frambjóðandinn er eða fyrir hvað hann stendur. Í Nevada heldur frambjóðandi til öldungadeildarinnar því fram að sjaria lög gildi í tilteknum héruðum í BNA og hún muni beita sér fyrir því að þau verði felld úr gildi. Þessi frambjóðandi hótar líka vopnaðri uppreisn ef hún tapar kosningunni, er á móti fóstureyðingu án nokkurra undantekninga (nauðganir, sifjaspell) og gerir grimmt út á ótta við minnihlutahópa. Hún (Sharon Angel) veitir fjölmiðlum ekki viðtöl nema þeir styðji hana og aðstoði við fjáröflun og segist muni útskýra stefnuskrá sína betur þegar hún hefur náð kosningu.

Í New York sendir frambjóðandi til ríkisstjóra svæsinn klámpóst til stuðningsmanna og telur ósvinnu að krakkar fái að horfa á Gay Pride göngur. Í Delaware var hlegið að Christine O‘Donnel en hún var svo heimsk og blind að hún hélt að fólkið væri að hægja að andstæðingi hennar. Í Alaska svaraði frambjóðandi ósk um nánari skýringu á atriði í stefnuskrá hans með því að vísa í stefnuskránna og að „framboð hans“ (ópersónuleg þriðja persóna) myndi halda sig við það sem þar stæði að sinni.

Af þeim sem hér eru nefndir eiga líklega frambjóðendurnir í Alaska og í Nevada möguleika á að ná kjöri. Þótt Sharon Angel og framboð hennar sé algjörlega út úr kú þá telja þeir sem ráðskast með peningana að það sé meira virði að fella sitjandi demókrata og þingflokksformann en að vera smásmugusamur gagnvart Sharon. Hinsvegar hafa þeir ekki treyst sér til að styðja Christine (sem sumir kalla mini Palin) neitt að ráði.

Stórum hluta fjárframlaga er eytt í auglýsingar. Þar sem mest gengur á er útsendingartími auglýsinga keyptur upp dögum saman. Og kosningaauglýsingar í BNA eru að langmestu leyti útúrsnúningar og persónulegar níð um mótherjann. Það sjást varla auglýsingar sem segja frá stefnumálum þess sem auglýsir. Það er bara „boring boring.“

En sumt af þessu þekkjum við svosem hér hjá okkur. Guðlaugur Þór fékk 25 milljóna styrk frá einum banka fyrir kosningarnar 2007. Þetta er sem nemur 78 kr fyrir hvert mannsbarn á landinu (og um 5000 kr fyrir hvert atkvæði sem hann fékk).

Yfirfært á BNA samsvarar þetta að frambjóðandi tæki á móti $ 220.000.000 (220 milljónir dollara, ISK 24 milljarðar) frá einum og sama styrktaraðilanum. Þetta er hlutfallslega miklu miklu hærri upphæð en almennt er um styrki í BNA. Til samanburðar má geta þess að McCain safnaði $370 og Obama $750 milljónum í forvali og forsetakosningum 2008. Upphæðin sem Obama safnaði sló öll fyrri met og 88% peninganna komu í litlum framlögum gegnum netið.

Kosningar í BNA 2010

Kosningar í BNA eru kafli út af fyrir sig og ég hef oft velt fyrir mér hversu lýðræðislegar þær séu. Ég veit svosum ekki hvenær þetta kerfi var tekið upp eða hvernig það hefurþróast í áranna rás (maður segir ekki aldanna rás um atburði í BNA því þau eru jú bara 250 ára gömul). En ég veit að eitt af markimiðunum og kannske það mikilvægasta var að koma í veg fyrir til yrði ofursterkt þjóðhöfðingjavald. Kosningakerfið byggir á ótal varnöglum og flækjum til að veikja miðstýringu en veikir um leið meirihlutalýðræðið svo um munar. Meirihlutalýðræði hefur sína galla en kanarnir hafa gengið svo langt í óttanum við vald að ofan að lýðræðið hefu orðið að víkja.

Fyrir það fyrsta er kerfið flókið fyrirbæri sem á að víst að tryggja valdajafnvægi milli forsetans, ríkjanna 50 og þjóðarinnar sem í landinu býr. En hvernig þætti okkur að kosnir væru 60 þingmenn með tveggja ára kjörtímabil til fulltrúadeildar eftir sýslum sem skipt væri upp í einmenningskjördæmi (hreppa) sem tækju breytingum á 10 ára fresti eftir fjölda kjósenda og sem gætu auk þess færst milli sýslna? Á sama tíma yrðu kosnir 7 eða 8 fulltrúar með 6 ára kjörtímabil til öldungadeildar þar sem sætu 23 þingmenn, einn fyrir hverja sýslu og með mjög mismikið atkvæðamagn á bak við sig. Og ennfremur yurðu kosnir sýslustjóri, lögreglustjóri ásamt sýslustjórn og sveitarstjórn og svona sitthvað sem okkur dettur í hug hverju sinni.

Í annaðhvert skipti (á 4 ára fresti) gætum við um leið kosið okkur forseta, en nei, ekki þó beinni kosningu. Okkur til ánægjuauka myndum við kjósa kjörmenn í einmenningskjördæmum í hreppunum og kjörmenninrnir mydu síðan kjósa forsetann. Vægi atkvæða er misjafnt eftir kjördæmum og því alls ekki ólíklegt að frambjóðandi nái kosningu þótt meirihluti kjósenda hafi greitt atkvæði gegn þeim kjörmönnum sem kjósa hann. Og til að gera þetta enn skemmtilegra gætum við í hverjum kosningum kosið um ýmis málefni bæði á sveitarstjórnar- og landsvettvangi. Þetta gæti t.d. verið deiliskipulag á blettinum sunnanvert við húsið hennar Gróu Sigurðar, svæðisskipulag íslenskra þjóðlendna eða tillaga um að banna Orku að nota þennan ljóta rauða einkennislit sem þeir nota.

Kjörseðillinn í svona kosningum er nánast heil bók eins og menn muna eftir frá kosningunum árið 2000 þegar GWB sigraði Al Gore á lögfræðilegu rothöggi í hæstarétti sem líka lét eyða gögnunum þannig að örugglega yrði ekki hægt að komast að hinu rétta. Aldrei að eilífu! Það yrði áreiðanlega ekki 80% þátttaka í svona kosningum á Íslandi fremur en í BNA.

Fyrsti vetrardagur 2010

Fyrsti vetrardagur 2010 verður væntanlega eftirminnilegastur fyrir það að þetta var dagurinn sem nærri 400 þús leyniskjöl voru birt á Wikileak.org. Merkilegt nokk þá hefur vefsíðan þeirra ekki verið aðgengileg á Íslandi í heila viku og er ekki enn. Efni skjalanna er þó hægt að skoða annarsstaðar td hér.

Allt það versta sem sagt hefur verið um Bandaríkjamenn og stríðsrekstur þeirra í Iraq var staðfest þar og meira til. Ég hef áður skrifað að það mætti bóka það að Abu Grahib væri ekki eina fangelsið þar sem fangar voru pintaðir. Bagram fyrir norðan Kabul er áreiðanlega ekki betra og fangelsi hingað og þangað um Iraq þar sem 183 þús Iröqum er haldið föngnum eru í sama flokki. Þetta hefur nú verið staðfest.

Bandaríkjamenn eru algjörlega stjórnlausir og siðlausir þegar vald er annars vegar. Ekki bara erlendis heldur líka í BNA. Byssufíkn þeirra, löggæsla, meðferð á föngum, njósna- og öryggisstofnanirnar sýna hvernig þeir tilbiðja hömlulaust vald og stjórnkerfið allt og kosningafyrirkomulagið byggir á því. Í kosningabaráttunni sem nú stendur yfir í BNA tala hvítir frambjóðendur niður til minnihlutahópa hvort sem það eru blökkumenn, innflytjendur, múslimar eða samkynhneigðir. Repúblikönum er svo í mun að ná til fordómafullu hvítu rasistanna að þeir eru tilbúnir að gefa skít í alla hina. Það segir dálítið um hversu margir fordómafullu hvítu rasistarnir eru í BNA.

Að öðru leyti er þetta fallegur dagur í Dofra. Nú birtir ekki fyrr en á 10. tímanum og klukkutíma síðar þegar loft er þungbúið. Í morgun tyllti sólin sér á toppinn á Snæfellsjökli kl 0915 og kl 0930 var jökullin baðar sól með tunglið á toppnum. Hér eru margar tegundir af fuglum þó fuglarnir séu ekki margir. Í morgun sá ég dílaskarfa, toppendur, hvítmáf og æðarfugl að sjálfsögðu. Hér hafa líka verið hávellur, teistur, langvía, hrafnar, auðnutittlingar, starar, þrestir ofl.

Merkilegt nokk þá segir víst enginn gleðilegan vetur og takk fyrir sumarið.

Algjör bömmer

Hrunið var auðvitað alveg sér kapítuli og eftir því sem frá líður nenni ég síður að velta mér uppúr ástæðum fyrir því, hverjum það er að kenna o.s.frv. Ég bíð bara eftir að réttarkerfið virki. Eftir hrunið höfum við hægt og sígandi verið að vinna okkur út úr afleiðingum hrunsins og þjóðin hefur tekið á sig álögur og skuldbindingar með ótrúlegu æðruleysi. En mitt í þessu ferli, þegar ég vakna tiltölulega sæll og glaður að morgni og held að nú sé þetta allt að koma, að etv hafi þjóðfélagið breyst til batnaðar, þá dynja á manni fréttir sem valda því að mér líður eins og stúlkunni í myndskeiðinu hér að ofan. Dæmi:

1. Hitaveita Reykjavíkur og síðar OR var einskonar tákn um öryggi og bjarta framtíð Borgarinnar. Allt í einu og án viðvaranna kemur í ljós að það er búið að setja OR á hausinn. Þetta gerðu ekki útrásarapar heldur kjörnir fulltrúar í Borgarstjórn Reykjavíkur. Þeir sátu sjálfir í eigin persónu í stjórn OR, réðu framkvæmdastjórann og einn þeirra var stjórnarformaður.
2. Glæpaferill fyrrverandi biskups var að mestu gleymdur almenningi og maður hélt að þjóðfélagið og stofnanir þess hefðu breyst nægjanlega mikið til að svona gæti ekki gerst aftur. Viðbrögð núverandi biskups við nýjum upplýsingum, sem staðfesta brot gamla biskupsins svo ekki verður lengur efast um þau, sýna allt er við sama heygarðshornið í kirkjunni.
3. Ég var farinn að telja mér trú um að með sölu á eignum Reykjanesbæjar og útleigu á afnotarétti auðlinda sem jafngildir sölu, auðlinda sem ættu að vera í þjóðareign, þá væri Árni Sigfússon búinn að koma bænum sínum fyrir horn. Það tók bara eitt augnablik (einn fréttatíma) til að upplýsa um að í Reykjanesbæ væri allt á kúpunni.
4. Kristján Möller notaði síðustu mínúturnar á ráðherrastól í einhverskonar hefndaraðgerð gegn ríkisstjórninni og samstarfsfólki sínum á þingi. Hann setti í gang ferli sem átti að auðvelda Árna í Keflavík að semja við grunsamlegt fyrirtæki um mjög grunsamlega starfsemi sem enginn virðist vita mikið um. 
5. Það var búið að lofa okkur alvöru stjórnlagaþingi þar sem sæu tugir fulltrúa með umboð beint frá þjóðinni og að Alþingi hefði enga þar enga aðkomu. Nú heitir þetta ráðgefandi stjórnlagasamkoma.

Megi þjóðin mín eiga góðan dag í dag.

Rachel í Afghanistan

 Við flugvöllinn í Kandahar er ein stærsta herstöð í heimi. Miðað við upplýsingar úr viðtölum sem Rachel Maddow hefur tekið á staðnum er flugvöllurinn sá stærsti í heimi ef miðað er við lendingar og flugtök. Umferðin að mestu tengd stríðinu því völlurinn hefur tekið við af Kabúlflugvelli sem aðal herflugvöllur Afghanistan. Í herbúðunum eru um 40.000 manns, sumir í transit en aðrir til nokkurra mánaða. Herstöðin er NATO herstöð og meira en helmingur hermannanna eru Kanar en hinir frá Englandi, Kanada og fleiri NATO ríkjum. Þessi herstöð er því amk óbeint á okkar vegum.

Í Kandahar eru líkamsræktarstöðvar, skólar, kirkjur, íþróttavellir, bíó, kaffihús, veitingastaðir (KFC, Starbucks ofl), bankar, sjúkrahús, þvottahús, verslanir, rakarastofur og allt sem nöfnum tjáir að nefna. Allt, hver einasti hlutur, allur matur, allur fatnaður, allt byggingarefni, saumnálar jafnt og ferskt brauð er innflutt frá birgðastöðvum Kananna í BNA. Það er ekkert keypt af innlendum aðilum. Við sem eldri erum munum vel eftir svipaðri herstöð en minni við Keflavíkurflugvöll. 

 Umhverfið líkist mest því sem við þekkjum frá Wild West bæjum í bíómyndum nema hér er allt fullt af tækjum. Hummvees í þúsundatali, kranar, jarðýtur, sérbyggð tæki til allskonar nota, tankbílar, sjúkrabílar sumt ónýtt, sumt bilað, sumt í þvotti og sumt á leið í mission. Og svo allar flugvélarnar og þyrlurnar. Frekar óaðlaðandi og ekki aðalatriðið á myndum sem herinn dreifir.

Í svona herstöð hugsar enginn "hversvegna er ég hér." Allir hermennirnir eru atvinnuhermenn sem sótt hafa um að komast í viðkomandi her. Samkvæmt Bandarískum könnunum er óbreyttur hermaður minna menntaður og fátækari en Kanar eru að meðaltali en foringjarnir eru líklegri til að koma frá Suðurríkjunum og frá Biblíubeltinu og vera betur stæðir en meðal Kaninn. Auk þess er líklegt að hermennska sé áberandi í fjölskyldunni. Hermenn eru ekki meðaljónar þjóðfélagsins heldur ævintýramenn sem hafa reynslu af og áhuga á skotvopnum og hernaði.

Í BNA virðist vera áberandi að fólk hefur ekki áhuga á stríðinu í Afghanistan og veit lítið um áhrifin sem það hefur afganskan almenning, - öfugt við innfædda.. Eftir níu ára samfellt stríð virðast fæstir vita útá hvað stríðið gengur og til hvers það er háð. Þetta á ekki bara við um Kana. Umræðan gengur að mestu út á tæknilegar útfærslur á stríðinu, kostnaðinn og að gera hershöfðingjana ýmist að stjörnum eða skúrkum. Það er eins og mönnum finnist að þeir eigi alltaf að vera í stríði.

 Rachel Maddow dettur dálítið í þennan pytt í útsendingum sínum frá Afghanistan. Hún er yfirsig upptekin af þessu mikla ævintýri sem stríðið er. Þetta er svo framandi, svo rosalega macho og þessi unga (38 ára) vel menntaða kona (stjórnmálafræði í Stanford og d.phil. frá Oxford University) gengst dálítið upp í þessum tækjakúltúr og að klæðast herklæðum og hijab (slæðu). Eftir að McCrystal var rekinn hefur reyndar komið í ljós að stríðsfréttaritarar sem hyggjast halda starfi sínu verðaað skrifa jákvæðar fréttir. Annaars útskúfar herinn þeim og þeir fá ekki aðgang að neinum féttum hvort sem fyrir þeim er einhver fótur eða ekki. Kannske það hafi áhrif á hana en í heild get ég ekki sagt að hún sé áberandi mikið antiwar þó það sé það sem ég býst við af henni.

Hér er tengill á einn þátta Rachel þar sem hún spásserar í Chicken Street sem frægt var hér á Íslandi vegna þess að vopnaðir Íslendingar urðu fyrir árás þar.

 

Það kemur dagur eftir þennan Dag

 Þegar Besti (flokkurinn) kom fram stefndi nokkuð fljótt í það að fjórflokkurinn í Rvík yrði látinn gjalda fyrir þá tortryggni og reiði sem ríkir í þjóðfélaginu. En nýliðið kjörtímabil var algjör farsi í boði Sjálfstæðisflokksins í Rvík. Á framboðslista flokksins voru líka fleiri einstaklingar sem höfðu þegið óútskýrða styrki og /eða mútur í meira mæli en hjá öðrum flokkum og þrátt fyrir friðarhjal heimasætunnar úr Valhöll er það í meira lagi órökrétt að flokkurinn tapi hlutfallslega minna fylgi en hinir gömlu flokkarnir. Skýringanna verður að leita víðar en í Besta og þær eru ekki endilega þær sömu fyrir alla flokkana.

Eftir Hrunið 2008, kosningarnar 2009 og Rannsóknarskýrsluna 2010 hafa talsmenn gömlu flokkanna í það endalausa talað um að "líta í eigin barm, axla ábyrgð, naflaskoðun, að vera ekki undanskilinn" o.m.fl. Þetta er líka orðræðan sem Dagur B notar núna án þess þó að nefna eitt einasta atriði sem gefur til kynna að hann meini eitthvað með þessu rausi. Þvert á móti telur hann að hann beri ekki persónulega ábyrgð og að allt þetta snakk eigi alls ekki við hann. Það eru alltaf einhverjir aðrir (nema í tilfelli Steinunnar Valdísar).

Dagur var mjög efnilegur þegar hann kom fram á sjónarsviðið í pólitík, ferskur og flottur. En hann hefur ekki náð að verða meira en efnilegur og "ferskur og flottur" hefur tilhneigingu til að rjátlast af mönnum. Honum tókst t.d. ekki að setja mark sitt á nýliðna kosningabaráttu og draga fram sérstöðu Samfylkingarinnar né heldur að afhjúpa uppákomur Sjálfstæðisflokksins á kjörtímabilinu. Að mínu mati er það líka út í hött að þiggja meira en 5 m í styrki til að heyja prófkjör.

Dagur B á að draga sig í hlé. Talsmaður flokks sem tapar meira fylgi en Sjálfstæðisflokkurinn við núverandi aðstæður er ekki að skila því sem ætlast er til af honum. Það er ágætis mannval á lista Samfylkingarinnar og þar eru bæði reynsluboltar og ferskir nýliðar. Það er því ekkert að óttast.

Grafið hér fyrir ofan sýnir hlutfallslegt tap gömlu flokkanna miðað við síðustu sveitarstjórnarkosningar í Rvík. Sjálfstæðisflokkurinn þarf ekki að nota tölur úr síðustu Alþingiskosningum til að koma best út.

Besti flokkurinn er ekki góður?

Nú þegar öll umræða ætti að snúast um eldgos og afleiðingar þess fyrir einstaklinga og þjóð kemst fátt að nema umræðan um sukk og spillingu, um stórfelld afbrot, ákærur og glæpi. Jafnvel sveitarstjórnarkosningar ná ekki í gegn góðri viku fyrir kosningar. Sennilega myndi engin eftir þeim ef ekki væri fyrir Besta flokkinn (BF).

 BF slær í gegn

Fyrir rúmum tveimur vikum olli skoðanakönnun nokkru fjaðrafoki en þar kom fram að BF yrði næststærsti flokkurinn í borgarstjórn með 4 fulltrúa. Ég og margir aðrir héldu að þetta myndi verða til þess að menn hugsuðu sig um og kæmust að þeirri niðurstöðu að nú væri of langt gengið í gríninu. Í fyrradag var birt skoðanakönnun sem gerð var 10 dögum eftir þá fyrri. Þá hafði BF bætt 52,6% (12,3 prósentustig) við fylgi sitt og fengi 6 fulltrúa ef þetta yrðu úrslit kosninga. Frá byrjun apríl hafa allir flokkar tapað fylgi til BF; xD 13% (4 prstig), xS 44% (8 prstig) og xV 30% (3 prstig). Samkvæmt könnun frá 1. mars hefði Jón Gnarr ekki komist í borgarstjórn.

Nánast allir eru steinhissa á þessari þróun og pólitíkusar eru gjörsamlega hvumsa og hafa enga hugmynd um hvernig er hægt að bregðast við þessu. Í raun er líka lítið hægt að bregðast við þessu því fylgi BF byggist ekki á gagnrýni á stefnuskrá einstakra flokka eða framgöngu einstakra frambjóðenda. Gagnrýnin virðist beinast að stjórnmálaflokkum og stjórnmálamönnum, - almennt og öllum.

BF og Sylvía Nótt

Fyrir nokkrum árum seti hópur manna í svið gjörninginn um Sylvíu Nótt. Í marga mánuði setti leikkonan Ágústa Eva Erlendsdóttir í gervi Sylvíu Nætur mark sitt á íslenskt þjóðlíf þannig að um munaði. Sylvía og Gaukur Úlfarsson (sem er höfundur gjörningsins ásamt Ágústu Evu) voru með sjónavarpsþátt síðari hluta árs 2005 en hápúnktinum var náð þegar Sylvía vann Eurovision keppnina á Íslandi og fór sem fulltrúi Íslands til Aþenu ásamt fríðu föruneyti árið 2006. Þau Sylvía voru raun langt á undan sinni samtíð og tóku fyrir hið upphafna "Séð og heyrt" samfélag sem grasseraði á þessum útrásarárum sem aldrei fyrr. Á Wikipediu segir m.a.; "Silvía's personality is highly affected by narcissism and she sees herself as the most famous and talented person walking on the planet Earth." Ég hélt lengi vel að þetta hefði að meira eða minna leyti farið úr böndunum í sjálfri Eurovision keppninni. Í ljósi þess sem átti eftir að gerast og við vitum núna þá gat gjörningurinn ekki endað öðruvísi en hann gerði.

Þegar Sylvía Nótt var orðin fulltrúi Íslands á erlendum vettvangi varð mörgum sem höfðu haft gaman að uppátækinu nóg um. Ekki síst eftir að hún og hennar fólk gerði í því að ganga fram af öllu og öllum. Eitt er að gera grín og afhjúpa það augljósa annað að vera fulltrúi Ísendinga og viðkvæmra íslenskra atvinnuvega erlendis.

 Hvernig endar BF-gjörningurinn?

Teitur Atlason segir m.a.: "Snilldin við Besta flokkinn er að hann afhjúpar fáránleika kosningaloforðanna.  Það er bara EINHVERJU lofað fyrir kosningar.  Það setjast saman á rökstóla, eitthvað fólk úr flokkunum, fær sér sígó og bjór og býr til kosningaloforða lista."

Sverrir Jakobsson segir m.a.: "Stefnumál Besta flokksins eru þess eðlis að um þau er erfitt að fjalla með gagnrýnu hugarfari þar sem þau eru frekar þokukennd og þar að auki meira eða minna sett fram í hálfkæringi."

Ég er í aðalatriðum sammála þeim báðum. Einmitt þess vegna skiptir miklu máli að reyna að átta sig á fólkinu sem býður sig fram fyrir BF og sjónarmiðum þess. Hvað munu þau gera eftir kosningar, hverju má búast við af þessu fólki? Ef svo fer sem horfir geta þau verið í lykilstöðu um það hverjir fara með stjórn Borgarinnar á næsta kjörtímabili. Verður það óreiðuflokkurinn sem hefur stjórnað síðasta kjörtímabil, REI flokkurinn, Geysir Green flokkurinn, flokkur Árna Sigfússonar, flokkurinn sem setti allt á hausinn hér, flokkurinn sem fékk 50 millj. "daginn" áður en hlutur Rvk í Hitaveitu Suðurnesja var seldur til Geysir Green? Verður það Hanna Birna uppeldisdóttir Kjartans Gunnarssonar frá Valhöll eða verða það félagshyggjuflokkar?

Ég þekki ekki mikið til frambjóðenda BF nema hvað frænka mín og persónugervingur Sylvíu er þar. Ég veit að Jón Gnarr er yfirlýstur stuðningsmaður Guðlaugs Þórs amk frá því fyrir alþingiskosningar 2007 og að hann styður líka Gísla Martein. Talsmaður BF í skipulagsmálum er eftir því sem ég fæ best séð alveg í fararbroddi 2007 sjónarmiða í skipulagsmálum. Þar með er minn fróðleikur um pólitík þessa fólks upptalinn og á blað settur. Það læðist meira og meira að mér sá grunur að gagnrýnin og grínið beinist í æ ríkara mæli að okkur kjósendum. 

Niðurstaða mín er að líklega muni BF helst vilja starfa með xD eftir kosningar. Það er afgerandi fyrir mig og mitt atkvæði.

Sjá einnig: Ármann Jakobsson

PS: Nú skýrir Pressan fráþví að Gaukur Úlfarsson fylgi og filmi Jón Gnarr nánast allan sólarhringinn. Skyldu þeir vera búnir að skrifa endann á BF-gjörningnum?

Bréf til vinar í útöndum

Sæll kæri vinur.

 Ég var farinn að sakana póstsendinganna þinna verulega þegar ég fékk upplýsingarnar um eiturlyfjabarónana í Mexico. Svona hlutir eru auðvitað ekki nýir fyrir okkur því hér áttum við og eigum svona kalla í bunkum. Þeir voru kannske ekki beint í eiturlyfjum eftir því sem við vitum en hér dynur hvert málið af öðru yfir okkur og aldrei að vita hvað morgundagurinn ber í skauti sér. Alla vega virðast þessir mexíkönsku hafa svipuð áhugamál og okkar alíslensku útrásarapar, að safna allskonar drasli sem þeir geta ekki notað bæði af því þeir komast ekki yfir að nota það og líka hitt að gullbyssur eru áreiðanlega dálítið varasamar, en væntanlega að mestu til að yfirspila keppinautinn. Gamla góða pissukeppnin sem venjulegir strákar vaxa uppúr fyrir 10 ára aldur.

Síðustu málin sem hér tröllríða öllu eru afrek nafna þíns í Keflavík og skoðanakannanir.

Það er í raun alveg magnað að Árna skyldi takast að koma þessu Geysir Green Energy hugðarefni Jóns Ásgeirs, Hannesar Smára og Bjarna Ármanns í framkvæmd eftir allt sem á undan er gengið. Og Magma Energy er ekki í vafa um hvers virði orkan okkar er. Daginn eftir að samningar voru undirritaðir (með þegjandi samþykki Kötu Júl skilst manni) lýsa þeir yfir hækkun orkuverðs og áhuga á að hefja rannsóknir (tilraunaboranir) á svæðinu frá Flúðum og upp í Kerlingafjöll. Það síðara hefur reyndar verið í undirbúningi lengur en farið hljótt. Ég hef ekkert á móti því að menn hækki verð til erlendrar stóriðju en mér finnst verra að peningarnir verða notaðir til að byggja orkuver í eigu einkaaðila og að allur ágóði verður fluttur úr landi. Sú var tíðin að íslensk orkufyrirtæki kunnu að reikna og áttu allt sitt meira og minna á hreinu en það er eins og allir reiknihausar hafi verið hirtir frá þeim um leið og einkavinavæðingin hófst fyrir alvöru hjá okkur.

 Hitt stórmálið í dag er að kjósendur virðast í alvöru ætla að veita stjórnmálamönnum og stjórnmálaflokkum ráðningu gegnum borgarstjórnarkosningarnar í Rvk. Satt að segja sýnist mér allt benda til þess að Jón Gnarr og co muni verða sterkasta aflið í borgarstjórn eftir kosningar. Ég hélt efir síðustu skoðanakönnun, þar sem þeir fengu 4 fulltrúa, að etv myndu renna tvær grímur á kjósendur og menn færu meira að skoða hefðbundnar stefnuskrár. En því fer fjarri því samkvæmt könnun sem birt var í gær fær Besti flokkurinn 6 borgarfulltrúa. Þetta er reyndar alveg í samræmi við það sem maður heyrir á götunni. Og hér kemur enn og aftur í ljós að Sjálfstæðisflokkurinn fær sín 30% hvað sem yfir dynur.

Það er með ólíkindum hvað hefur gegnið á hjá okkur síðustu 18-20 mánuðina eða svo. Meira að segja eldgos! Það ætti reyndar að vera stærsta fréttin alltaf vegna þess hve illa öskufallið er að fara með bændur og búalið á gjörvöllu suður- og suðausturlandi. Og það á eftir að versna. En jafnvel það kemst ekki að vegna annarra hluta sem yfir okkur dynja.

Ertu nokkuð hættur við að koma heim í júní?

Kv. Gauti

 

PS: Góðvinur Óla vinar okkar gifti sig á laugardaginn  og Óli hélt ræðu. Þar komst hann víst svo að orði að þetta hjónaband ætti framtíð fyrir sér þar sem báðir aðilar elskuðu sama manninn. 

Stjórnarskrá og stjórnarskipti í UK og US

 Ég veit ekki hvað þetta er með Bandaríkjamenn. Af hverju eru þeir svona rosalega ofbeldisfullir og paranoid? Þegar þeir skipta um forseta þurfa þeir margar herdeildir af leyniþjónustu-, lögreglu- og hermönnum. Heilu borgarhlutunum er lokað af og stressið slíkt að sjónvarpstækið titrar. Sama á við ef forsetinn vill fara í bíltúr. Bílaröð, mótorhjól og þyrlur þjóta um lokaðar götur og lofthelgi á mörghundruð kílómetra hraða. Ef hægt er að tala um keisara þá er það í BNA.

Mér dettur þetta í hug þegar ég horfi á stjórnarskipti í Englandi. Þetta er svo ótrúlega afslappað og eðlilegt hjá þeim. Brown flytur ræðustúf úti á götu og svo gengur fjölskyldan burt af svæðinu og kemur ekki til baka. Það voru engir stórstælar á "the motorcade" þrír bílar og nokkur mótorhjól með blikkandi ljósum og amk á einum stað keyrðu þeir í öfuga átt eftir einstefnuakstursgötu. Þótt ég geri ráð fyrir að allir gluggar í aðliggjandi húsum hafi verið mannaðir leyniskyttum þá sá maður varla lögregluþjón og engar byssur en einn eða tveir klunnalegir kallar með fráhneppta jakka. Blaðamenn og aðrir áhorfendur voru í um 5 m fjarlægð.

Öfugt við það sem er í BNA þar sem menn halda dauðahaldi í stjórnarskrá sem skrifuð var fyrir meira en 200 árum og tók mið af byssueign og frelsisbaráttu sem enn var í fullum gangi, þá er ekki til skrifuð stjórnarskrá í Englandi. Allt gengur eftir hefðum. Forsætisráðherrann gengur inn um "The king's door" í Buckingham hittir drottninguna og segir af sér. Eftir það er enginn forsætisráðherra í Englandi þar til annar er útnefndur af drottningunni.

Þegar Brown keyrði burt hafði hann engin mótorhjól engin blikkandi ljós og þurfti að bíða á götuljósum eins og hver annar. Cameron kom keyrandi í einkabílnum sínum með einum fylgdarbíl. Þegar hann fór, eftir að hafa tekið að sér að mynda stjórn í "Kissing hands" seremóníu, voru fylgdarbílarnir orðnir tveir en að öðru leyti engar tilfæringar. Hann fylgdi umferðinni, bílar fóru framúr honum, fólk á leið heim á reiðhjólum og mótorhjólum fór framúr beggja megin bílsins og þar sem hann stansaði við ljós þá gekk fólk að bílnum, kíkti inn og tók myndir.

Guðlaugur Þór og dómgreindin

 Um helgina geysist Guðlaugur Þór fram á sviðið í Mogga og Fréttablaði til að verja 25 millj kr prófkjörsstyrki. Guðlaugur er einn þeirra stjórnmálamanna sem valda mér því sem ég kalla grautarheilkenni. Þetta lýsir sér þannig að um leið og hann opnar munninn og út úr honum byrjar að streyma orðaflaumur þá verður allt að graut í litla grautarhausnum mínum. Ég fæ heiftarleg grautarheilkenni. Sama á við þegar ég les texta eftir manninn.

Ég las greinina í Fréttablaðinu og það var eins og við manninn mælt. Ég las ekkert nema mótsagnir, fásagnir, margsagnir og hinar og þessar ósamstæðar og bjánalegar fullyrðingar, réttlætingar og útskýringar sem eru bara leðja og standast enga skoðun. Svona virka grautarheilkennin. Lítum á dæmi:

Sp: Af hverju stóðu svona stórkostlegir styrkir þér til boða og af hverju þáðirðu þá?

GÞÞ: Í fyrsta lagi er mjög mikilvægt að menn séu með ákveðnar staðreyndir á hreinu. Það hefur verið mjög misjafnt hvernig hefur verið staðið að þessum prófkjörum. Það er fullkomlega ómögulegt að bera saman til dæmis þessi litlu prófkjör sem rétt yfir þúsund manns taka þátt í eða prófkjörin sem voru hér í Reykjavík sem voru stærstu prófkjörin. Síðan voru menn ekki bókhalds- eða framtalsskyldir... (bla bla bla) ...og það er ekkert hægt að fullyrða um hver hafi verið með mestu styrkina eða stærsta prófkjörið. Það bara vitum við ekki (svar við spurningunni?).

Sp: Ertu að segja að það séu einhverjir frambjóðendur sem hafi ekki skilað fullum upplýsingum um sín prófkjör til Ríkisendurskoðunar?

GÞÞ: Ég er ekki að segja það... bla bla bla (hvað varstu þá að segja?).

Sp: Á sama tíma og þú þáðir þessa styrki, og hafðir einnig milligöngu um að afla Sjálfstæðisflokknum tugmilljóna frá fjármálafyrirtækjum...

GÞÞ: Ég hafði ekki milligöngu um þetta ... Það sem ég gerði hins vegar, var að ég hvatti nokkra aðila sem síðan fóru í fjármálaráð Sjálfstæðisflokksins, að safna peningum... (hvað er milliganga?).

 Í viðtalinu kemur fram að hann hafi ekki velt fyrir sér að segja af sér. Ekki einu sinni velt því fyrir sér og svo tekst honum einhvernvegin að blanda Illuga greyinu inn í þetta og gera grín að því að hann hafi fengið 17 millj í styrki en bara náð 5. sætinu og benda á að Obama hafi safnað miklu meiru. En bíddu við.

Obama safnaði um 650 millj dollara prófkjöri og forsetakosningum sem í heild stóð yfir meira en 2 ár með prófkjöri en GÞÞ safnaði 25 millj bara í hvelli. Bandaríkjamenn eru 1000 sinnum fleiri en Íslendingar. Ef miðað er við höfðatölu og gengi í dag þá jafngildir þetta að GÞÞ hafi safnað 200 millj dollara fyrir prófkjör sem stóð yfir í 2-4 vikur í Reykjavík þar sem hann hafði verið borgarfulltrúi, þingmaður og formaður OR. Geri Obama betur.

Það má líka líta öðruvísi á þetta. GÞÞ fékk 5100 atkv. í það sæti sem hann sóttist eftir í prófkjörinu. Það jafngildir því að hann hafi keypt hvert atkvæði á ca 5000 kr. Hvert einasta atkvæði. Hvað hefði maðurinn eiginlega fengið mörg atkvæði ef hann hefði ekki getað keypt þau? Til viðbótar því að vera styrkjakóngurinn þá var hann einn af vinsælustu bónus- og hvataferðalöngum sukkáranna.

Maður eins og ég sem fær grautarheilkenni þegar hann les texta eftir eða hlustar á GÞÞ kallar þetta siðferðis- og dómgreindarbrest á hæsta stigi.