Dofrablogg

Crown Princess veðurteppt í Viðey

Ég hef oft velt fyrir mér byggingarlaginu á þessum risastóru skemmtiferðaskipum og reyndar líka gámaskipunum. Yfirbyggingarnar (gámarnir) rísa svo himinhátt að mér er illskiljanlegt hvernig þau halda jafnvægi, einkum ef eitthvað er að veðri. Í gær sannaðist þetta heldur betur þegar Crown Princess lónaði fyrir utan Viðey mestallan daginn og gat ekki lagt að vegna vinds. Þegar ég var að fylgjast með skipinu og spá i hversvegna það legðist ekki að datt mér vindur ekki í hug því það var alls ekki hvasst hér í Dofra. Ég lét mér detta farsótt í hug og svo að ríkisstjórnin þyrfti að ganga frá einhverjum sérsamningum vegna virðisaukaskatts. Það er víst svo mikið mál núna.

Crown Princess er, eins og fyrr er getið í þessum pistlum, stærsta skipið sem hingað kemur, 113 þú tonn. Miðað við upplýsingar á seascanner.com þá er þetta 4,5 stjörnu skip af 5 stjörnum mögulegum. Það tekur rúmlega 3000 farþega en ekki rúmlega 4000 eins og sagt er í frétt mbl.is. 

Það er byrjað að selja í ferðir á næsta ári og 12 daga ferð sem er svipuð þessari sem skipið er í núna kostar á bilinu ISK 300-950 þús. 

Algjör bömmer

Hrunið var auðvitað alveg sér kapítuli og eftir því sem frá líður nenni ég síður að velta mér uppúr ástæðum fyrir því, hverjum það er að kenna o.s.frv. Ég bíð bara eftir að réttarkerfið virki. Eftir hrunið höfum við hægt og sígandi verið að vinna okkur út úr afleiðingum hrunsins og þjóðin hefur tekið á sig álögur og skuldbindingar með ótrúlegu æðruleysi. En mitt í þessu ferli, þegar ég vakna tiltölulega sæll og glaður að morgni og held að nú sé þetta allt að koma, að etv hafi þjóðfélagið breyst til batnaðar, þá dynja á manni fréttir sem valda því að mér líður eins og stúlkunni í myndskeiðinu hér að ofan. Dæmi:

1. Hitaveita Reykjavíkur og síðar OR var einskonar tákn um öryggi og bjarta framtíð Borgarinnar. Allt í einu og án viðvaranna kemur í ljós að það er búið að setja OR á hausinn. Þetta gerðu ekki útrásarapar heldur kjörnir fulltrúar í Borgarstjórn Reykjavíkur. Þeir sátu sjálfir í eigin persónu í stjórn OR, réðu framkvæmdastjórann og einn þeirra var stjórnarformaður.
2. Glæpaferill fyrrverandi biskups var að mestu gleymdur almenningi og maður hélt að þjóðfélagið og stofnanir þess hefðu breyst nægjanlega mikið til að svona gæti ekki gerst aftur. Viðbrögð núverandi biskups við nýjum upplýsingum, sem staðfesta brot gamla biskupsins svo ekki verður lengur efast um þau, sýna allt er við sama heygarðshornið í kirkjunni.
3. Ég var farinn að telja mér trú um að með sölu á eignum Reykjanesbæjar og útleigu á afnotarétti auðlinda sem jafngildir sölu, auðlinda sem ættu að vera í þjóðareign, þá væri Árni Sigfússon búinn að koma bænum sínum fyrir horn. Það tók bara eitt augnablik (einn fréttatíma) til að upplýsa um að í Reykjanesbæ væri allt á kúpunni.
4. Kristján Möller notaði síðustu mínúturnar á ráðherrastól í einhverskonar hefndaraðgerð gegn ríkisstjórninni og samstarfsfólki sínum á þingi. Hann setti í gang ferli sem átti að auðvelda Árna í Keflavík að semja við grunsamlegt fyrirtæki um mjög grunsamlega starfsemi sem enginn virðist vita mikið um. 
5. Það var búið að lofa okkur alvöru stjórnlagaþingi þar sem sæu tugir fulltrúa með umboð beint frá þjóðinni og að Alþingi hefði enga þar enga aðkomu. Nú heitir þetta ráðgefandi stjórnlagasamkoma.

Megi þjóðin mín eiga góðan dag í dag.

Ms The World

Skipið sem er í heimsókn í Dofra (við Skarfabakka) í dag heitir The World og er merkilegt fyrir það að vera fyrsta íbúðaskemmtiferðaskip (residental condominium ship) í heimi, tekið í notkun 2002. Í skipinu eru 165 misstórar íbúðir í einkaeigu. Allar íbúðirnar eru talsvert stærri en venjuleg íbúð í venjulegu skemmtiferðaskipi (cruise liner) eða frá ca 30-50 ferm. studíóíbúðum og ca 100 ferm. 2 svefnherbergja íbúðum og upp í um 400 ferm. 6 svefnherbergja íbúðir. Íbúðirnar eru útfærðar í mismunandi stíl eftir smekk eigenda þeirra og þaðþarf varla að taka fram aðþær eru allar með svölum.

Þó þetta eigi að vera toppurinn á tilverunni þá nenna ekki allir að búa alltaf í borð i skipinu. Ég er t.d. sjóveikur þannig að ég myndi vilja taka mér frí annað veifið. Hér í Rvk er skipið að taka á móti íbúum sem ætla að fara með í leiðangur til Grænlands og satt að segja er ég ekki viss um að allir hafi áhuga á því. Það er algjör bömmer að eiga íbúð í svona skipi og hafa ekki efni á að láta hana standa auða þegar maður notar hana ekki þannig að enginn viðurkennir að hann sé slíkur fátæklingur. Litlar 2-3 herb ibúðirnar kosta ekki nema á bilinu 2-300 milljónir króna og fastakostnaður er ekki nema í kringum 3-5 milljónir fyrir heilt ár. En það þykir víst ekki skemmtilegt að margar íbúðir séu tómar langtímum saman þannig að útgerðin rekur hótel sem sér um að leigja íbúðir í skipinu til skemmri tíma.

Ms The World er 44 þús tn að stærð og það eru nokkrar íbúðir til sölu einmitt núna. Kannske það séu íbúðir sem útrásraparnir okkar eiga? Mér finnst amk ekki ólíklegt að þeir hafi talið nauðsyunlegt að eiga svona íbúðir í íbúðasafninu sínu. Ef þið hafið áhuga á að skella ykkur á íbúð þá er líklega hægt að fá skoða þær á meðan skipið er í höfn en það losar landfestar á miðvikudagskvöldið kl 20:00.

Eurodam kemur við í Dofra

Í gær var skipið Eurodam frá Holland-America Line hér í Dofra (við Skarfabakka). Þetta er nokkuð stórt skip (86 þús tn) sem tekur 2100 farþega. Þetta er toppskip þessa útgerðarfélags og var tekið í notkun 2008 og Hollandsdrottning var svo elskuleg að skýra skipið. Flestir klefarnir eru við byrðinginn og meirihluti þeirra með svölum. Klefarnir eru ívið stærri en oft er og þeir minnstu 18-20 ferm í stað 14 sem er algengt á mörgum skipum. Eurodam er málað uppá gamla mátann, þ.e. neðsti hluti skipsins er svartur en þannig voru og eru frægu farþegaskipin eins og Queen Mary frá Cunard Lines máluð.

Ég gæti trúað að markhópur þessa útgerðafélags væri frekar eldri borgarar en hinir yngri. Þetta ræð ég af áherslum kynningu á skipum félagsins og stílnum á innréttingum. Eurodam hafði viðkomu hér í mánaðrferð á leið sinni frá N-Evrópu til Ameríku. Það kemur mjög víða við og ég held að yngra fólkið nenni síður og hafi síður tíma til að sigla um úthöfin í heilan mánuð. Útlit skipanna minnir líka á tímann á síðustu öld þegar ferðalög og skemmtiferðir með lúxuxskipum voru í tísku og höfðar þannig til eldra millistéttarfólks sem hefur efni á að eyða $8000-$15.000 kall í svona ferð.

Ég held að þetta hljóti að vera frekar leiðinlegt sumarfrí.

Skipin í Dofra

 Hér í Dofra fylgist maður grant með "cruiseset" fólkinu (sbr. jetset) gegnum farþegaskipin í Sundahöfn. Í dag sigldi td skipið Black Watch sem er í eigu norskrar ferðaskrifstofu eftir tveggja daga viðdvöl. Þetta er með eldri skipum sem koma hingað, upphaflega byggt 1974. Það er um 28 þús tonn og meðal minni skipa sem koma í Sundahöfn. Mörg skipanna sem eru enn minni leggjast að Miðbakka í gömlu höfninni.

Nafnið Black Watch er dálítið sérkennilegt og ég gat ekki sett það í samhengi við neitt sem ég þekkti. Þegar ég gúglaði skipið kom í ljós að það er kennt við fræga skoska herdeild sem rekur hernaðarsögu sína til 1725. Á vefsíðu herdeildarinnar segir ma:

 The Black Watch is surely one of the British Army's, if not the world's, most famous fighting units. Mere mention of the name is enough to conjure up visions of bravery, valour, true Scottish grit and determination. It's perhaps not surprising, since there can hardly be a corner of the globe in which The Black Watch has not served with distinction.

Herdeildin barðist við Hollendinga 1745 og hefur síðan barið á flestum nýlenduþegnum Breta allt til orustunnar um Falluja í Iraq 2005. Ég hefði haldið í barnaskap mínum að herdeildin og saga hennar væri best gleymd og að innrásarherirnir í Iraq myndu ekki grobba sig af umsátrinu um Falluja og mannfallinu sem því fylgdi. En svona er lífið.

 En aftur að skipinu. Black Watch er tiltölulega gamaldags og tiltölulega lítið. Takmörkuð breidd skipsins gerir það að verkum að flestir klefarnir eru við byrðinginn og með glugga eða kýraugu en fáir klefar án glugga í miðju skipinu. Lofthæðir eru ekki miklar og lítið um stór opin rými. Farþegafjöldinn er 820.

Svo skrítið sem það kann að virðast þá þekki ég einn lítinn hlut úr sögu þessarar herdeildar og sá hlutur var í miklu uppáhaldi hjá mér á árunum um 1960. Þetta var ullartrefill sem ég átti með munstri herdeildarinnar. Ég held ég hafi keypt hann í Kaupmannahöfn 1959 og ég hélt að þetta væri dönsk hönnun og munstrið minnir mig alltaf á Danmörku.

 Nýrri skipin eru miklu stærri einsog Aida Luna sem er gert út af Þjóðverjum og mér sýnist þetta bara vera nokkuð kósí. Það er um 70 þús tonn, byggt 2009 og tekur um 2300 farþega. Þarna er hátt til lofts og vítt til veggja. Dökki V-laga flöturinn á miðju skipinu er risastór gluggi og fyrir innan gluggann er geysi mikið opið rými sem er jafnhátt glugganum með glerþaki. Það er gott að einhverjir kunna að byggja úr gleri þó það gangi illa í tónlistarhúsinu okkar.

 Þetta skip er svo breitt að klefunum er skipað bæði meðfram byrðingi skipsins þannig að þeir hafa glugga eða kýraugu en auk þess er fjöldi klefa á miðju skipinu og þau hafa enga glugga. Margir klefanna eru með svölum.

  Stærsta skipið sem kom í sumar var Crown Princess, um 113 þús tonn, fjórum sinnum stærra en Black Watch. Það tekur um 3500 farþega og er dálítið flott. Þarna eru flest herbergin með svölum.

Efri myndirnar eru af Black Watch en þær neðri frá Aida Luna

 

Apar og útrásarapar

"Through a series of groundbreaking experiments, Santos has seen in her primates a humanlike propensity for hoarding, larceny, and competitiveness. By exploring the inner lives of primates, she has offered persuasive evidence that monkeys are capable of sophisticated insight, complex reasoning, and calculated action."

 Frá því ég fyrst heyrði orðið 'útrásarvíkingur' notað sem samheiti yfir glæpahyskið sem stjórnaði landinu í nokkur ár hefur mér þótt það henta illa. Orðið var notað með nokkru stolti af íslenskum almenningi og með hrokafullum og heimskulegum hætti af útrásarliðinu sjálfu. Stoltið okkar byggir á því að margir forfeðra okkar stunduðu víking og alla skólagöngu okkar frá barnaskóla og uppúr eru mannkostir þeirra frægð og afrek mærð í það endalausa. Saga landnáms- og þjóðveldisaldar er kennd gegnum Íslendingasögurnar og lítið reynt að segja frá raunverulegum kjörum almennings í landinu eða setja Íslandssöguna í alþjóðlegt samhengi.

Hrokafull notkun útrásarliðsins byggir á því sama nema hvað þeir eigna sjálfum sér þann dýrðarljóma sem stafar af víkingum í sögum okkar. Heimska þeirra birtist hinsvegar í því að þeir virðast ekki hafa haft hugmynd um að í evrópskri menningu, utan Norðurlanda, er orðspor víkinga talsvert annað en hér heima. Á meginlandinu er þeim í aðalatriðum lýst sem morðóðum villimönnum sem voru ein helsta ógnin við þróun og hagsæld í um 200 ár. Þeir voru hryðjuverkamenn síns tíma. Svipaða sögu má segja frá Englandi, Skotlandi og Írlandi þó forn norræn áhrif séu veruleg þar og að afkomendur norrænna víkinga hafi farið með völd á Englandi frá 1066.

Ég hef því notað orðið útrásarapar yfir þennan frekar illa skilgreinda hóp siðlausra glæpamanna og fylgifiska þeirra. Þessi nafngift átti í mínum huga að hafa verulega niðrandi merkingu um þennan hóp. Í myndskeiðinu sem fylgir hér fyrir neðan færir Laurie Santos rök fyrir því að apar séu það líkir okkur að etv þurfi ég að finna annað meira niðrandi orð. Sjáum til með það.

Sumartíð og rífandi þurrkur

 Sumarið hefur verið með eindæmum gott hér í Reykjavík. Júnímánuður var sá hlýjast frá upphafi mælinga og ég hef ástæðu til að ætla að svo verði líka með júlí mánuð. Meðalhitinn er nú ekki beint þannig að manni svelgist á tölunum, - 11,4° fyrir júní. En meðalhitinn er ekki endilega góður mælikvarði á það hvernig maður upplifir veðrið. Í júní og það sem af er júlí hefur hitinn mjög oft farið upp í 16-17° yfir daginn og mælirinn hjá mér, sem er staðsettur í skugga þar sem vel loftar um hann, hefur sýnt yfir 20° dag eftir dag. Vindáttin hefur verið vestlæg og það hefur verið þurrt og sólríkt þannig að veður hefur verið með eindæmum gott til útivistar. Mér fannst vorið hinsvegar vera fremur svalt og vindasamt þó það komi varla fram á mælingum. Það gæti mótast af því að ég fékk langvinna flensu í mars og apríl og var á sama tíma að sinna fyrstu hundunum sem hér voru í gistingu.

 Það er einmitt vegna hundanna sem ég hef verið meira útivið í sumar en undanfarin sumur og vegna veðurfarsins nýtur maður náttúrunnar betur en ella. Móarnir í kringum húsið hafa verið sérlega fallegir og hreint yndi að skoða þessi litlu fallegu blóm sem íslensk náttúra bíður uppá. Ég er svo heppinn að einn af íbúunum í hverfinu hér fyrir ofan er með hund, gengur oft hér um hlaðið og er jafnframt mjög fróður um íslensku flóruna. Það má segja að hann hafi komið mér á lagið með að skoða blómin. Það varð til þess að ég keypti mér plöntuhandbók og er nú orðinn margs vísari um nágrenni mitt.

Nú hefur veðurfarið breyst í bili, vindáttin orðin austlæg, hitastigið hefur lækkað um nokkrar gráður (sem skiptir máli þegar hitinn er ekki meiri en raunin er) og spáð er skúraleiðingum amk fram yfir helgi.

HM 2010: Fjórða og síðasta færsla

 Fyrir úrslitaleikinn lýstu Schneider og séstaklega Robben yfir að aðalatriðið væri að vinna. Það skipti ekki máli hvort þeir spiluðu flottan eða fúlan bolta bara ef þeir ynnu leikinn. Fyrir leikinn sagði ég við Binna, sem kom um kl 2300 til að horfa á leikinn með mér, að Webb hinn breski spjaldaði mikið og hleypti oft upp leikjum í seinni hálfleik með misræmi í dómum. Yfirlýsingar Hollendinganna og þessir eiginleikar Webbs gáfu ekki góð fyrirheit um leikinn.

 Það átti líka eftir að koma í ljós að tuddaskapurinn sem Holland sýndi í leikjunum gegn Brazilíu og Úrugúæ var mikilvægur þáttur í leik þeirra gegn Spáni. Og það þýðir ekkert að segja að Spánn hafi líka fengið mörg spjöld (5 á móti 10). Tónninn var settur með tuddaskap Hollands og brot Spánar voru flest lítilvæg. Hitt er svo annað mál að dómurum hættir til að reyna að hafa jafnræði í spjöldunum og virðast halda að það sé merki um ómdeilanlegt hlutleysi.

Og Webb lét ekki sitt eftir liggja. Hann notaði 15 gul spjöld (sumstaðar er sagt 13 eða 14) og eitt rautt og meira en tvöfaldaði fyrra met í úrslitaleik (6 í Brazilíu 1978). Auk þess þorði hann ekki þegar á reyndi. De Jong ásamt van Bommel hefðu átt að fara í sturtu strax í fyrri hálfleik. Eftir því sem leið á leikinn fjölgaði afglöpunum og misræmið í dómum varð meira og meira sláandi. Einn fékk spjald fyrir að sparka burt bolta eftir að Webb stöðvaði leikinn en annar slapp með sama brot nokkrum mínútum síðar líklega vegna þess að hann var með gult spjald fyrir.

 Eftir mótið stendur tvennt uppúr í mínum huga:

• Spánn spilaði frábæran tæknibolta en skoraði allt of fá mörk. Ég var orðinn hundleiður á þessu bróderíi. Fótbolti gengur útá að skora mörk eða amk að skjóta á markið. Stundum fannst mér að Spánverjarnir hefði gleymt þessu.
• Þýskaland átti skemmtilegasta liðið. Þeir spiluðu vel skipulagðan sóknarbolta og voru tæknilega í fremstu línu. Allir leikir þeirra voru skemmtilegir nema etv leikurinn gegn Spáni. Þeir voru svo yfirvegaðir á boltanum að mér fannst gullna reglan "vertu snöggur en ekki flýta þér" eiga best við þá.

Þetta er búinn að vera góður mánuður. Ég hef átt frábærar stundir með boltanum. Ég er svo lánsamur að geta horft á útsendingar frá BBC og ITV en þeir skiptu keppninni milli sín á enska markaðnum. Þar voru gæði útsendingarinnar miklu betri en hjá RÚV og þulirnir og umfjöllun almennt í hæsta gæðaflokki. Ég tók nánast alla leikina upp og horfði á þá á besta tíma kvöldin og horfði sjaldan á meira en einn leik á dag. Stundum varð ég að loka fyrir útvarp nánast allan daginn og byrja hvert símtal með viðvörun um að ég vildi ekki heyra úrslit.

Næst er það Evrópumótið, - í Svíþjóð held ég.

[Uppfært 15.7.2010: EM verður haldið í Póllandi og Ukraníu]

Rachel í Afghanistan

 Við flugvöllinn í Kandahar er ein stærsta herstöð í heimi. Miðað við upplýsingar úr viðtölum sem Rachel Maddow hefur tekið á staðnum er flugvöllurinn sá stærsti í heimi ef miðað er við lendingar og flugtök. Umferðin að mestu tengd stríðinu því völlurinn hefur tekið við af Kabúlflugvelli sem aðal herflugvöllur Afghanistan. Í herbúðunum eru um 40.000 manns, sumir í transit en aðrir til nokkurra mánaða. Herstöðin er NATO herstöð og meira en helmingur hermannanna eru Kanar en hinir frá Englandi, Kanada og fleiri NATO ríkjum. Þessi herstöð er því amk óbeint á okkar vegum.

Í Kandahar eru líkamsræktarstöðvar, skólar, kirkjur, íþróttavellir, bíó, kaffihús, veitingastaðir (KFC, Starbucks ofl), bankar, sjúkrahús, þvottahús, verslanir, rakarastofur og allt sem nöfnum tjáir að nefna. Allt, hver einasti hlutur, allur matur, allur fatnaður, allt byggingarefni, saumnálar jafnt og ferskt brauð er innflutt frá birgðastöðvum Kananna í BNA. Það er ekkert keypt af innlendum aðilum. Við sem eldri erum munum vel eftir svipaðri herstöð en minni við Keflavíkurflugvöll. 

 Umhverfið líkist mest því sem við þekkjum frá Wild West bæjum í bíómyndum nema hér er allt fullt af tækjum. Hummvees í þúsundatali, kranar, jarðýtur, sérbyggð tæki til allskonar nota, tankbílar, sjúkrabílar sumt ónýtt, sumt bilað, sumt í þvotti og sumt á leið í mission. Og svo allar flugvélarnar og þyrlurnar. Frekar óaðlaðandi og ekki aðalatriðið á myndum sem herinn dreifir.

Í svona herstöð hugsar enginn "hversvegna er ég hér." Allir hermennirnir eru atvinnuhermenn sem sótt hafa um að komast í viðkomandi her. Samkvæmt Bandarískum könnunum er óbreyttur hermaður minna menntaður og fátækari en Kanar eru að meðaltali en foringjarnir eru líklegri til að koma frá Suðurríkjunum og frá Biblíubeltinu og vera betur stæðir en meðal Kaninn. Auk þess er líklegt að hermennska sé áberandi í fjölskyldunni. Hermenn eru ekki meðaljónar þjóðfélagsins heldur ævintýramenn sem hafa reynslu af og áhuga á skotvopnum og hernaði.

Í BNA virðist vera áberandi að fólk hefur ekki áhuga á stríðinu í Afghanistan og veit lítið um áhrifin sem það hefur afganskan almenning, - öfugt við innfædda.. Eftir níu ára samfellt stríð virðast fæstir vita útá hvað stríðið gengur og til hvers það er háð. Þetta á ekki bara við um Kana. Umræðan gengur að mestu út á tæknilegar útfærslur á stríðinu, kostnaðinn og að gera hershöfðingjana ýmist að stjörnum eða skúrkum. Það er eins og mönnum finnist að þeir eigi alltaf að vera í stríði.

 Rachel Maddow dettur dálítið í þennan pytt í útsendingum sínum frá Afghanistan. Hún er yfirsig upptekin af þessu mikla ævintýri sem stríðið er. Þetta er svo framandi, svo rosalega macho og þessi unga (38 ára) vel menntaða kona (stjórnmálafræði í Stanford og d.phil. frá Oxford University) gengst dálítið upp í þessum tækjakúltúr og að klæðast herklæðum og hijab (slæðu). Eftir að McCrystal var rekinn hefur reyndar komið í ljós að stríðsfréttaritarar sem hyggjast halda starfi sínu verðaað skrifa jákvæðar fréttir. Annaars útskúfar herinn þeim og þeir fá ekki aðgang að neinum féttum hvort sem fyrir þeim er einhver fótur eða ekki. Kannske það hafi áhrif á hana en í heild get ég ekki sagt að hún sé áberandi mikið antiwar þó það sé það sem ég býst við af henni.

Hér er tengill á einn þátta Rachel þar sem hún spásserar í Chicken Street sem frægt var hér á Íslandi vegna þess að vopnaðir Íslendingar urðu fyrir árás þar.

 

HM 2010: þriðja færsla

 Ég horfði á 2 leiki í 8-liða úrslitum. Í öðrum sigraði verra liðið (Holland) og í hinum það betra (Þýskaland).

Það var ekki fyrr en einn Brassanna var rekinn útaf að það skapaðist smá jafnræði með liðunum í leiknum við Hollendinga því þeir voru lélegri allann tímann fram að því. Hitt er svo annað mál að Brassarnir áttu a vera búnir að gera út um leikinn áður en það gerðist.

Það má segja að markvörður þeirra, Julio Cesar, hafi verið besti maður liðsins, - fyrir Hollendingana. Fyrst náði hann ekki að verja ca 40 m langt skot og síðan kýldi hann framhjá auðveldum bolta sem lenti beint í netinu. Reyndar var ekki við góðu að búast af manni sem mætir til leiks í buxum eins og hann gerði. Þær voru svo ljótar og öll hollingin á honum að það er búið að censora allar myndir þar sem búningurinn sést sæmilega. Amk fann ég bara þessa mynd sem hér fylgir sem samt er mörgum flokkum betri en í leiknum geng Brössunum.

Hinn leikinn (Þýskaland-Argentína) var hrein unun á að horfa. Sumir hafa talað um að vörnin væri veiki punktur argentínska liðsins en að það gerði ekkert til því þeir væru svo flinkir að skora mörk. Ég er nú ekkert endilega sammála fyrra atriðinu en þetta var ein af þessum staðal klisíum sem gengu meðal fréttamanna og fótboltaspekinga.

 Þessir sömu aðilar töluðu líka um að þýska liðið væri nokkuð ungt til að ná góðum árangri á þessu móti og að auk þess vantaði Ballak. Hvorutveggja hefur auðvitað reynst tóm þvæla. Reyndar hafa spekingarnir sem sitja með Gary Lineker í BBC-stúdíóinu spáð rangt til um úrslit allra leikja og væntanlega framvindu þeirra og markaskor (nánari rannsóknar er þörf). En það er allt í lagi og gerir þetta bara skemmtilegra.

Nú er líka talað um að niðurstaðan í leiknum veiti Enskum uppreisn æru þar sem þeir hafi amk skorað mark hjá Þjóðverjunum (reyndar tvö). Hvernig sem því er háttað stend ég við þá skoðun mína að Englendingar séu lélegir í fótbolta.

Sennilega er fjarvera Ballaks og tiltölulega ungur aldur þýska liðsins einmitt sterkast þátturinn í því hversu frábært þetta lið er. Ballaki hættir til að hægja á leiknum og er hvergi nærri eins beinskeyttur og þessir strákar. Auk þess vill hann vera foringi og að allir lúti hans vilja sem er ekki endilega vilji þjálfarans eða það sem er best fyrir líðið í heild. Slíkt kann ekki góðri lukku að stýra.

Eftir þennan leik og önnur úrslit í 8-liða úrslitum verð ég auðvitað að spá Þýskalandi heimsmeistaratitlinum. Ég get ekki séð að Spánn eigi séns á móti þeim en Spánn var ásamt Þýskalandi, Argentínu og Brasilíu eitt þeirra liða sem mér fannst eiga möguleika á sigri. Og hvorki Holland né Uruguæ eru líkleg til að sigra þá.