Dofrablogg

Crown Princess veðurteppt í Viðey

Ég hef oft velt fyrir mér byggingarlaginu á þessum risastóru skemmtiferðaskipum og reyndar líka gámaskipunum. Yfirbyggingarnar (gámarnir) rísa svo himinhátt að mér er illskiljanlegt hvernig þau halda jafnvægi, einkum ef eitthvað er að veðri. Í gær sannaðist þetta heldur betur þegar Crown Princess lónaði fyrir utan Viðey mestallan daginn og gat ekki lagt að vegna vinds. Þegar ég var að fylgjast með skipinu og spá i hversvegna það legðist ekki að datt mér vindur ekki í hug því það var alls ekki hvasst hér í Dofra. Ég lét mér detta farsótt í hug og svo að ríkisstjórnin þyrfti að ganga frá einhverjum sérsamningum vegna virðisaukaskatts. Það er víst svo mikið mál núna.

Crown Princess er, eins og fyrr er getið í þessum pistlum, stærsta skipið sem hingað kemur, 113 þú tonn. Miðað við upplýsingar á seascanner.com þá er þetta 4,5 stjörnu skip af 5 stjörnum mögulegum. Það tekur rúmlega 3000 farþega en ekki rúmlega 4000 eins og sagt er í frétt mbl.is. 

Það er byrjað að selja í ferðir á næsta ári og 12 daga ferð sem er svipuð þessari sem skipið er í núna kostar á bilinu ISK 300-950 þús. 

Ms The World

Skipið sem er í heimsókn í Dofra (við Skarfabakka) í dag heitir The World og er merkilegt fyrir það að vera fyrsta íbúðaskemmtiferðaskip (residental condominium ship) í heimi, tekið í notkun 2002. Í skipinu eru 165 misstórar íbúðir í einkaeigu. Allar íbúðirnar eru talsvert stærri en venjuleg íbúð í venjulegu skemmtiferðaskipi (cruise liner) eða frá ca 30-50 ferm. studíóíbúðum og ca 100 ferm. 2 svefnherbergja íbúðum og upp í um 400 ferm. 6 svefnherbergja íbúðir. Íbúðirnar eru útfærðar í mismunandi stíl eftir smekk eigenda þeirra og þaðþarf varla að taka fram aðþær eru allar með svölum.

Þó þetta eigi að vera toppurinn á tilverunni þá nenna ekki allir að búa alltaf í borð i skipinu. Ég er t.d. sjóveikur þannig að ég myndi vilja taka mér frí annað veifið. Hér í Rvk er skipið að taka á móti íbúum sem ætla að fara með í leiðangur til Grænlands og satt að segja er ég ekki viss um að allir hafi áhuga á því. Það er algjör bömmer að eiga íbúð í svona skipi og hafa ekki efni á að láta hana standa auða þegar maður notar hana ekki þannig að enginn viðurkennir að hann sé slíkur fátæklingur. Litlar 2-3 herb ibúðirnar kosta ekki nema á bilinu 2-300 milljónir króna og fastakostnaður er ekki nema í kringum 3-5 milljónir fyrir heilt ár. En það þykir víst ekki skemmtilegt að margar íbúðir séu tómar langtímum saman þannig að útgerðin rekur hótel sem sér um að leigja íbúðir í skipinu til skemmri tíma.

Ms The World er 44 þús tn að stærð og það eru nokkrar íbúðir til sölu einmitt núna. Kannske það séu íbúðir sem útrásraparnir okkar eiga? Mér finnst amk ekki ólíklegt að þeir hafi talið nauðsyunlegt að eiga svona íbúðir í íbúðasafninu sínu. Ef þið hafið áhuga á að skella ykkur á íbúð þá er líklega hægt að fá skoða þær á meðan skipið er í höfn en það losar landfestar á miðvikudagskvöldið kl 20:00.

Eurodam kemur við í Dofra

Í gær var skipið Eurodam frá Holland-America Line hér í Dofra (við Skarfabakka). Þetta er nokkuð stórt skip (86 þús tn) sem tekur 2100 farþega. Þetta er toppskip þessa útgerðarfélags og var tekið í notkun 2008 og Hollandsdrottning var svo elskuleg að skýra skipið. Flestir klefarnir eru við byrðinginn og meirihluti þeirra með svölum. Klefarnir eru ívið stærri en oft er og þeir minnstu 18-20 ferm í stað 14 sem er algengt á mörgum skipum. Eurodam er málað uppá gamla mátann, þ.e. neðsti hluti skipsins er svartur en þannig voru og eru frægu farþegaskipin eins og Queen Mary frá Cunard Lines máluð.

Ég gæti trúað að markhópur þessa útgerðafélags væri frekar eldri borgarar en hinir yngri. Þetta ræð ég af áherslum kynningu á skipum félagsins og stílnum á innréttingum. Eurodam hafði viðkomu hér í mánaðrferð á leið sinni frá N-Evrópu til Ameríku. Það kemur mjög víða við og ég held að yngra fólkið nenni síður og hafi síður tíma til að sigla um úthöfin í heilan mánuð. Útlit skipanna minnir líka á tímann á síðustu öld þegar ferðalög og skemmtiferðir með lúxuxskipum voru í tísku og höfðar þannig til eldra millistéttarfólks sem hefur efni á að eyða $8000-$15.000 kall í svona ferð.

Ég held að þetta hljóti að vera frekar leiðinlegt sumarfrí.

Kári farinn

 Í dag fór Kári til Debrecen. Hingað til hefur hann oftast verið örfáa daga heima í vetrarfríi og unnið mikið, eiginlega allt of mikið fyrir minn smekk. Í þetta skipti var hann lengur heima því vetrarfríið er lengra eftir að kemur á seinni hluta. Hann kom heim á Þorláksmessu 2008, og vann yfir jól og áramót en svo lítið meira. Þetta með vinnuna eru áhrif kreppunnar því nú virðast allir þurfa alla þá vinnu sem býðst og e.t.v. njóta vinir og vandamenn vinnunnar ef þörf er á afleysingum.

Ég gerði meiriháttar mistök þegar ég pantaði flugið fyrir hann því ég skráði hann Jónsson bæði hjá Iceland Express og Air Malev. Ég uppgötvaði sjálfur mistökin hjá Malev og var búinn að leiðrétta það enn hitt uppgötvaðist þegar Kári reyndi að tékka sig inn á eigin nafni í Keflavík . En á Íslandi reddast allt og svo var með þetta.

 Í þetta skipti verður allt í uppnámi þegar hann kemur út því sambýlingar hans þar eiga við erfið persónuleg vandamál að etja hér heima og munu trúlega ekki verða í Debrecen þessa önn. Kári þarf því að byrja á að reyna að losa um leigusamninginn á húsinu sem þau búa í og útvega sjálfum sér nýtt húsnæði. Þau hafa greitt tryggingu og það er hætt við að þau tapi henni að einhverju eða öllu.

Til viðbótar þessu eiga sambýlingar Kára hvolp sem er í pössun úti, algjört krútt, sem Kári þarf að taka að sér næstu vikurnar og koma svo í fóstur eða annast sölu á. Það verður því nóg að gera hjá honum.

Kári í heimsókn

Kári kom í stutta heimsókn á aðfararnótt mánudagsins 20. okt. hann og nokkrir fleiri læknanemar í Debrecen gátu orðið sér úti um ódýra ferð heim og til baka aftur með hálftómum (vænti ég) borgarferðaflugvélum. Hann fór svo aftur í dag.

Það magnaða var að ég held ég hafi séð hann meira núna en t.d. í sumar þegar hann var hér heima í um 2 mánuði. Það kemur til af því að í sumar, eins og venjulega, byrjaði hann strax að vinna og fór á allar næturvaktir sem hann gat. Þá þurfti hann auðvitað að sofa á daginn og var í raun á allt öðru tímaplani en ég . Það má segja að hann hafi verið á Hong Kong tíma.

Þetta var allavega mjög ánægjulegt og óvænt.

Á myndinni er líka sambýliskona (ekki ástkona) Kára í Debrecen, sem var samferða okkur á flugvöllinn.

Berlín, seinni dagur

Friðrik mikli var í minni kennslubók dæmi um hinn menntaða einvald. Ekki skrítið það þar sem hann var uppi um miðja 18. öld, sjálfa upplýsingaöldina, og var bæði vel menntaður og umkringdur helstu menntamönnum sinnar samtíðar. Hann byggðu höllina Sanssouci höllina í Potsdam um miðja öldina að miklu leyti eftir eigin skissum.  Þetta er svo sem ekki flókið mannvirki með vistarverum fyrir kónginn, 4 stúdíóíbúðum, einum samkomu- og hátíðarsal auk nauðsynlegra þjónusturýma. Ekki þó klósett og bað.

Höllin stendur í samnefndum garði sem gaman væri að eigra um í góðu tómi og 30° hita eins og var meðan við stöldruðum við.  Auðvitað lifðu menn í vellistingum pragtuglega í Sanssouci, en bara á sumrin. Höllin var aðeins sumarbústaður Gamla Frikka eins og hann var kallaður af þegnum sínum þegar leið á öldina.

Um 300 árum eftir að Frikki naut lífsins í Sanssouci kom hópur manna saman í villu nokkurri við Wannsee á yndislegum stað skammt frá Potsdam. Þeir nutu líka dýrindis veitinga innan um góða félaga. Nánar tiltekið hófst veislan þriðjudaginn 20 janúar 1942 og stóð fram undir helgi. Milli þess sem menn sögðu gamansögur, drukku kampavín og snæddu sælkeramat, var fundað undir forsæti SS Obergruppenführer Heydrich en SS Obersturmbannführer Eichmann var ritari. Umræðuefnið var "die Judenfrage" sem átti eftir að verða "das Judenproblem.¨

  Á þessum tíma leit út fyrir að Þjóðverjar myndu leggja undir sig alla Evrópu og ekki síst töldu þeir sjálfir að svo myndi verða. Í villunni við Wannsee var ákveðið að flytja alla gyðinga í Evrópu til Rússlands. Síðar, þegar í ljós kom að Rússar voru á annarri skoðun, fundu menn svo "endanlegu" lausnina á júðavandamálinu. Sú lausn var bæði tæknilega vel útfærð, krafðist lítils vinnuafls og var ódýr. Miklu ódýrari enn að flytja júða út og suður um alla Evrópu. Það hafði líka sýnt sig að gyðingagettóin í Austurevrópu voru til stöðugra vandræða.

 Sýningin um rasisma í Þriðja Ríkinu sem sett hefur verið upp í þessari villu við Wannsee er bæði afar góð og fræðandi og verulega ógnvekjandi. Það er með öllu óskiljanlegt nútíma manni hversu gegnsýrt þjóðfélagið var. Á meðan við Kári vorum þarna var ungur þjóðverju að fjalla um efni sýningarinnar fyrir hóp eldri landsmanna sinna. Þar benti hann m.a. á að þeir sem stóðu fyrir þessum ósköpum voru hámenntaðir menn. T.d. læknar sem virtust allir sem einn hafa gjörsamlega tapað glóruunni.Það voru búin til háþróuð vísindi í kringum kynþáttafordóma sem maður hefði haldið að allir með snefil af common sense myndu sjá að voru algjör gerfivísindi.  Hrikalegt.

Ef veðrið hefði ekki verið svona gott hefðum við Kári orðið verulega skelkaðir.

Berlín, fyrri dagur

Við stunduðum innkaup af talsverðum dugnaði,skoðuðum þinghúsið, gengum um Tiergarten og snæddum kvöldverð í Sony Center. Og chilluðum, en í því erum við bestir.

Keszthely og Müncen

   Eitt af því sem hefur einkennt ferð mína og okkar Kára frá Berlín til Debrecen og frá Debrecen til Berlínar eru góðir vegir. Það má segja að þeir hafi allir, jafnt sveitavegir sem átóbanar, verið eins og nýlagðir. Og svo veðrið. Fyrir utan eina alvöru rigningaskúr í Slóvakíu á suðurleið hefur það verið frábært. Ýmist glampandi sólskín, eins og hjá Snúlla í Keszthely þar sem við náðum næstum því að sólbrenna, eða háskýjað og hitinn frá 25 til 30.

 Hitinn skiptir ekki miklu máli eftir að við erum sestir inn í fararskjótan frábæra. Þar ríkir bara það hitastig sem maður velur sér. Reyndar er þetta frábær bíll til ferðalaga. Kraftmikill en hljóðlátur og fer vel með mann í alla staði. Vegna stærðarinnar og útlitsins köllum við hann Tankmobile og hann er hentugri á opnum svæðum en í þrengslum. Það var t.d. allnokkurt ævintýri að komast inn og út úr stæðinu okkar í bakgarði við hótelið í München. Minnst tveggja manna vinna það.

 Það var enn meira gaman að koma á herragarðinn til Snúlla núna en síðast. Enda var fyrri ferðin vinnuferð að hausti. Nú var sól og sumar og garðurinn fullur af ávöxtum. En þó ávextir séu ágætir og veðrið hafi leikið við okkur þá var það fólkið í receptioninni sem skipti mestu máli. Þau hjónin í Keszthely eru slíkt úrvalsfólk að það er leitun á öðru eins. Takk fyrir okkur kæru hjón.

 Deginum okkar í Müncne eyddum við í sætsíing og chill. Síðan 1972 hefur mig dreymt um að koma í Olympíugarðinn og skoða leikvanginn með tjaldinu hans Frei Otto. Og það olli ekki vonbriðum. Og ekki var verra að hinum megin við götuna eru höfuðstöðvar og verksmiðja BMV. Ekki síður flott en Olympiastadion. Við ákváðum að næst myndum við vera lengur í München en núna. Við vorum líka sammála um að það væri heldur ólíklegt að við færum þangað saman aftur.

En nú er meiningin að taka Berlin með trompi. Og það verður ekkert minna en spaðaás get ég sgt yllur. Tsju.

When in Berlin...

 ...act like a Berliner. 

En það var auðvitað það sem ég gerði ekki.

Í fyrsta algi var ég 3 tímum á eftir áætlun. Það gera Þjóðverjar ekki og klukkan var orðin um hálfeitt eftir miðnætti. Schönefled Flughafen er lítil og sæt flugstöð. en þar loka menn sjoppunni snemma. Ég gat þó útvegað mér hótel og svaf ágætlega.

Morguninn eftir fékk ég þær upplýsingar að það mætti ekki fara með hágæða þýska bíla til austurevrópu. Ég hafði pantað BMV Touring og gat augljóslega ekki notað hann. Bíllinn sem ég fékk að lokum er sá sem vondu kallarnir nota í bío, Chrysler 300.  Enginn, sem vill lála kalla sig Berliner, myndi láta sjá sig á amerískum bíl í Þýskalandi.  En þetta er fauta bíll, -  alveg satt.

Þeir sem hafa ferðast á bíl erlendis þekkja til kortalesturs og merkjalessninga, sem hvorutveggja þarf að gerast nákvæmlega á sama tíma og þegar mest er að gera við stýrið, því þetta gerist alltaf á gatnamótum. Og að vera einn í bíl undir þessum kringumstæðum er algjört æði.  Jafnvel  þó maður eyði löngum tíma í að undirbúa sig áður en lagt er af stað þá þarf maður alltaf að vera að stoppa og lesa. Og svo villist maður.

 Ég var því dauðfegin að fá Moniku með mér í ferðina. Monika talar háþýsku  með afar skýrum framburði. Það er hrein unun að hlusta á hana, ekki síst þegar hún er eini ferðafélaginn. Stundum talar hún að vísu full mikið en satt best að segja þá er hitt algengara, -  að hún tali  of lítið. Hún hefði t.d. vel mátt hafa orð á því að hún var alltaf að tala um Prag í Þýskalandi. Hverjum dettur í hug þegar talað er um Prag að það sé Prag, Deutschland? Ekki mér.

Hún sofnaði líka þegar við vorum að nálgast Debrecen. Ég áttaði mig ekki á því að hún var sofandi fyrr en ég var búinn að keyra 2 hringtorg án þess að hún hefði skoðun á því hvar maður keyrði út. Fram til þessa hafði það sko ekki vantað hjá henni. Aldeilis ekki.

Samtals keyrði ég 1250 km á þessum 2 dögum sem það tók mig að komast frá Berlín til Debrecen. Þar af skrái ég ca. 100 km á Moniku. Án þess að segja það beint þá kennir hún mér um villurnar sem ég lenti í, en ég heyri ásökunartóninn í röddinni þegar hún talar. Ég held líka að hún hafi af ásettu ráði bara vísað mér á dýrustu hótelin í Brno, þar sem við gistum í fyrrinótt.

Hér á Komlossy utca var Eurovisionparty í gærkvöldi. Við vorum öll á því að 1) Ísland hefði átt að vinna og 2) að það þyrfti stórlega að fjölga ríkjum í Vesturevrópu til að við ættum sjéns. Við gætum gengið á undan með góðu fordæmi og gert Vestmannaeyjar og Grímsey að sjálfstæðum ríkjum. Sá böggull fylgir þó því skammrifi að Árni Johnsen yrði fulltrúi Vestmannaeyja til æviloka. Sumir töldu að það sjálfstæði væri of dýru verði keypt.

Neðri myndin er tekin fyrir utan húsið hjá Kára og co og á morgun er leiðinferðinni heitið til Snúlla. Rúmir 600 km segir Monika, en nú hef ég Kára líka.

Á leið til Debrecen

Kári kláraði fyrrihlutann í læknisfræðinni í gær. Síðasta prófið byrjaði kl 07.15 með skriflegu prófi sem hann náði með 96%. Síðan krufningar hluti með 2 sýnum og að lokum þrefaldur meinafræði hluti. Prófið tók um 6 tíma og gekk frábærlega vel.

Til hamingju með það Kári minn. Þú ert sko alveg búinn að vinna fyrir þessu.

Í tilefni dagsins og af því mig langar, hef ég ákveðið að fara til Debrecen og hitta Kára og verða samferða honum heim. Ég fer til Berlínar á morgun og keyri á 2 dögum til Debrecen. Síðan tökum við Kári okkur viku í að koma okkur til Berlínar aftur og fljúgum þaðan heim sunnudaginn 1. júní. Við byrjum á að líta við hjá Hrefnu og Snúlla í Keszteley við suðurenda Balaton vatns. Eftir það er allt opið. Þó reikna ég fastlega með að ferðin liggi um München og einhverjar miðaldaborgir í Bavaríu.

 Það þarf ekki að fjölyrða um það hvað ég hlakka mikið til. Að keyra um í hjarta Evrópu, um sléttur Ungverjalands, um Alpana og sögufræga staði í fallegasta hluta Þýskalands með allan þann tíma sem maður þarf. Það getur varla verið betra.

Kolla er búin að fá inni hjá frænkum sínum í Breiðholtinu.Svo ekki vasar um hana.

Efri myndin er frá Nürnberg en sú neðri frá Hofbräuhaus í München..