Dofrablogg

Happy Trails to You: Stories

Ég er nokkuð viss um að ég skrifaði pistil um þessa bók haustið 2008 þegar ég las hana. Ég man meira að segja sumt af því sem ég skrifaði. En hvað varð af pistlinum? Það hef ég ekki hugmynd um. Þegar ég var að skoða bókalistann á Dofrabloggi sá ég bara að þessi bók var ekki þar. Mér finnst hinsvegar gaman að rifja upp samveru mína með ýmsum þeim bókum sem ég hef lesið undanfarin ár svo nú bæti ég Julie Hecht á listann.

Það sem ég man einna best frá því ég las bókina var hvernig ég sá höfundinn fyrir mér í huganum. Það kemur fram í bókinni að Julie Hecht er um fimmtugt. Ég sá hana þó fyrir mér sem gamla sérvitra kellingu. Hún er í bókinni, ég veit ekki hvort hún er það í raun, fanatísk grænmetisæta og á kafi í allarahanda hómópatíu, hjátrú og neikvæðni gagnvart öllu og öllum. Ég fann á þeim tíma engar ljósmyndir af henni á netinu nema myndina sem er innan í bókarkápunni. Það er hinsvegar mynd af unglegri ljóshærðri konu sem er vel á sig komin. Af henni stafar birta og hressleiki sem flestir gætu verið stoltir af.

Julie skrifar sérstakan stíl og um sérkennilega atburði. Stíllinn er svona „út og suður úr einu í annað“ stíll sem var mér nýstárlegur og skemmtilegur. Hún skrifar líka stundum um ekki neitt sem er líka skemmtilegt hjá henni. M.a. vegna þess hversu langt er síðan ég las bókina man ég ekki allt of vel einstök atriði úr bókinni. Bókin fór svo til Noregs að mínum lestri loknum þannig að ég hef hana ekki tiltæka til að lesa aftur. Ég læt því fylgja stuttan dóm um bókina í Salon.com þegar bókin var kosin „Editors Choise.“ Í þessari umsögn kemur margt það fram sem ég hefði viljað segja.

Bókin fær mín bestu meðmæli 4/4

http://www.salon.com/entertainment/critics_picks/2008/07/05/july5

Sumarið 2010

Sumarið hefur verið með eindæmum gott hér í Reykjavík. Júnímánuður var sá hlýjast frá upphafi mælinga, júlí jafnaði það sem mælst hefur áður, ágúst meðal þeirra hlýjustu og samanlagt eru þessir þrír mánuðir þeir hlýjustu frá upphafi. Vindáttin hefur verið vestlæg og það hefur verið þurrt og sólríkt þannig að veður hefur verið með eindæmum gott til útivistar. Mér fannst vorið hinsvegar vera fremur svalt og vindasamt þó það komi varla fram á mælingum. Það gæti mótast af því að ég fékk langvinna flensu í mars og apríl og var á sama tíma að sinna fyrstu hundunum sem hér voru í gistingu.

Það er einmitt vegna hundanna sem ég hef verið meira útivið í sumar en undanfarin sumur og vegna veðurfarsins nýtur maður náttúrunnar betur en ella. Móarnir í kringum húsið hafa verið sérlega fallegir og hreint yndi að skoða þessi litlu fallegu blóm sem íslensk náttúra bíður uppá. Ég er svo heppinn að einn af íbúunum í hverfinu hér fyrir ofan er með hund, gengur oft hér um hlaðið og er jafnframt mjög fróður um íslensku flóruna. Það má segja að hann hafi komið mér á lagið með að skoða blómin. Það varð til þess að ég keypti mér plöntuhandbók og er nú orðinn margs vísari um nágrenni mitt.

  Nú eru komnir haustlitir en þá setur guli liturinn mark sitt á umhverfið í Dofra. Haustinu fylgir oft eilítið „traurig“ stemming og söknuður eftir björtum nóttum, sumarfríi og stuttbuxum. Það er þó varla hægt að segja að þannig sé þetta hér í Dofra enda var síðastliðinn vetur alveg frábær. Bæði las ég margar sérstaklega góðar bækur og sótti marga góða og skemmtilega fyrirlestra í Háskólanum, Reykjavíkur Akademíunni og á Þjóðminjasafninu. Í heildina var þetta einn skemmtilegasti vetur sem ég man eftir og engin ástæða til að ætla að veturinn framundan verði ekki skemmtilegur líka.

Crown Princess veðurteppt í Viðey

Ég hef oft velt fyrir mér byggingarlaginu á þessum risastóru skemmtiferðaskipum og reyndar líka gámaskipunum. Yfirbyggingarnar (gámarnir) rísa svo himinhátt að mér er illskiljanlegt hvernig þau halda jafnvægi, einkum ef eitthvað er að veðri. Í gær sannaðist þetta heldur betur þegar Crown Princess lónaði fyrir utan Viðey mestallan daginn og gat ekki lagt að vegna vinds. Þegar ég var að fylgjast með skipinu og spá i hversvegna það legðist ekki að datt mér vindur ekki í hug því það var alls ekki hvasst hér í Dofra. Ég lét mér detta farsótt í hug og svo að ríkisstjórnin þyrfti að ganga frá einhverjum sérsamningum vegna virðisaukaskatts. Það er víst svo mikið mál núna.

Crown Princess er, eins og fyrr er getið í þessum pistlum, stærsta skipið sem hingað kemur, 113 þú tonn. Miðað við upplýsingar á seascanner.com þá er þetta 4,5 stjörnu skip af 5 stjörnum mögulegum. Það tekur rúmlega 3000 farþega en ekki rúmlega 4000 eins og sagt er í frétt mbl.is. 

Það er byrjað að selja í ferðir á næsta ári og 12 daga ferð sem er svipuð þessari sem skipið er í núna kostar á bilinu ISK 300-950 þús. 

Algjör bömmer

Hrunið var auðvitað alveg sér kapítuli og eftir því sem frá líður nenni ég síður að velta mér uppúr ástæðum fyrir því, hverjum það er að kenna o.s.frv. Ég bíð bara eftir að réttarkerfið virki. Eftir hrunið höfum við hægt og sígandi verið að vinna okkur út úr afleiðingum hrunsins og þjóðin hefur tekið á sig álögur og skuldbindingar með ótrúlegu æðruleysi. En mitt í þessu ferli, þegar ég vakna tiltölulega sæll og glaður að morgni og held að nú sé þetta allt að koma, að etv hafi þjóðfélagið breyst til batnaðar, þá dynja á manni fréttir sem valda því að mér líður eins og stúlkunni í myndskeiðinu hér að ofan. Dæmi:

1. Hitaveita Reykjavíkur og síðar OR var einskonar tákn um öryggi og bjarta framtíð Borgarinnar. Allt í einu og án viðvaranna kemur í ljós að það er búið að setja OR á hausinn. Þetta gerðu ekki útrásarapar heldur kjörnir fulltrúar í Borgarstjórn Reykjavíkur. Þeir sátu sjálfir í eigin persónu í stjórn OR, réðu framkvæmdastjórann og einn þeirra var stjórnarformaður.
2. Glæpaferill fyrrverandi biskups var að mestu gleymdur almenningi og maður hélt að þjóðfélagið og stofnanir þess hefðu breyst nægjanlega mikið til að svona gæti ekki gerst aftur. Viðbrögð núverandi biskups við nýjum upplýsingum, sem staðfesta brot gamla biskupsins svo ekki verður lengur efast um þau, sýna allt er við sama heygarðshornið í kirkjunni.
3. Ég var farinn að telja mér trú um að með sölu á eignum Reykjanesbæjar og útleigu á afnotarétti auðlinda sem jafngildir sölu, auðlinda sem ættu að vera í þjóðareign, þá væri Árni Sigfússon búinn að koma bænum sínum fyrir horn. Það tók bara eitt augnablik (einn fréttatíma) til að upplýsa um að í Reykjanesbæ væri allt á kúpunni.
4. Kristján Möller notaði síðustu mínúturnar á ráðherrastól í einhverskonar hefndaraðgerð gegn ríkisstjórninni og samstarfsfólki sínum á þingi. Hann setti í gang ferli sem átti að auðvelda Árna í Keflavík að semja við grunsamlegt fyrirtæki um mjög grunsamlega starfsemi sem enginn virðist vita mikið um. 
5. Það var búið að lofa okkur alvöru stjórnlagaþingi þar sem sæu tugir fulltrúa með umboð beint frá þjóðinni og að Alþingi hefði enga þar enga aðkomu. Nú heitir þetta ráðgefandi stjórnlagasamkoma.

Megi þjóðin mín eiga góðan dag í dag.